Τετάρτη 28 Νοεμβρίου 2012

Ακούσματα αληθινής μικρότητας αντικρίζω  θέλω να βλέπω τον ουρανό. Μόνο με αυτόν θέλω να ξεδιψάω τα μάτια μου.  Αναζητώ την απλότητά των πραγμάτων ακούγοντας μόνο τα σύννεφα που κινούνται. υπάρχει κάπου, κάπως, κάτι. Υπάρχει θεός, σιωπηλός και ενεργός σε κάθε αναπνοή μας. Είναι που η ματαιοδοξία μας κάνει να κοιλοπονούμε, να τρίβομαι τα μάτια μας από την κούραση που πηγάζει από πράματα πολύπλοκα, πολυφιλόδοξα. Προστρέχω σε ότι μη φιλόδοξο. σκέψου καθαρά δεν είναι που μιλώ για αισιοδοξία, αυτή η λέξη εξάλλου αντηχεί και ζωηρή και φωτεινή και χαρούμενη, είναι που μιλώ για την φιλοδοξία. Αναρωτιέμαι λοιπόν, λογής, λογής άνθρωποι, έχουν μια φιλοδοξία ατελείωτη. Μπορούμε άραγε να πούμε ότι η τελειότητα είναι ο αυτοσκοπός και η φιλοδοξία το μέσω; Όπως δεν μπορείς να αγγίξεις την τελειότητα, και ο καθένας μας το επιβεβαιώνει έτσι και η υπέρμετρη φιλοδοξία έχει τα δικά της όρια.

Αναρωτιέμαι ποιος είναι ο λόγος που οι άνθρωποι δεν θέλουν να είναι απλοί. Ή μάλλον προσπαθούν να απλοποιήσουν την ζωή τους μέσα από μια πολυπλοκότητα των πραγμάτων. υπέρμετρο λάθος ή μάλλον υπέρμετρη παραπλάνηση. Λίγο μυαλό να είχε ο κόσμος τότε τα πράματα θα ήταν πολύ καλύτερα... λίγη ωριμότητα που λένε και στο χωριό μου.Ωριμότητα πάνω στην ουσία των πραγμάτων, για μένα δεν σημαίνει απαγόρευση της ελεύθερης βούλησης (μιας και αυτή την ορίζω και μέσω της παρορμητικότητας . Ωριμότητα για μένα σημαίνει έχω επίγνωση ότι ο κόσμος θα γίνει καλύτερος στηριζόμενος στην αρχή της υπέρμετρης αγάπης, και όχι της φιλοδοξίας. Αν ο καθένας μας, αγαπούσε οποιοδήποτε τριγύρω του ή τον αγαπούσε κάπως περισσότερο κοίτα πόσο απλά θα ήταν τα πράματα: καθόλου εγωισμός, αλληλοβοήθεια, αλληλεγγύη, κατανόηση. 

Άνθρωποι είμαστε και στην γη βρισκόμαστε.... θα ήταν παράλογο να υπάρχει ομοιογένεια των πραγμάτων, αλλά δεν μιλώ γι'αυτό.... μιλώ για τα χαρακτηριστικά που ο καθένας μας έχει σαν κτήμα του και αν σε αυτά οι αναλογίες ήταν λίγο παραπάνω σε όσα ανέφερα. 
Ρυθμός ασταθής λοιπόν, ακόμα και για να παρακολουθήσω την ίδια μου την συνοχή σκέψεων. Σταματώ την πολυλογία και την ανακάλυψη της ουσίας των λέξεων και επιστρέφω σε αυτό που τόσο δεν επιθυμώ. 

Αυτό είναι "δειλότητα"

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2012


Ποιος δεν θέλει να είναι ευτυχισμένος…. Ποιος δεν επιδίωξε το χαμόγελο καρδιάς εκείνο που όταν χτυπά ο άλλος ανασαίνει…. Ποιος δεν επιδίωξε τα μάτια να λένε μόνο την αλήθεια. Βρέθηκα σε λήθη του στόματος, τα μάτια επιδιώκουν να ακουστούν. Ουδείς καθρέπτης για να βρουν το άλλο μισό . Δεν χάθηκα… η υπομονή.....χάθηκε…. δεν αντέχω τις σκέψεις…βασανίζομαι…. Ακουμπώ τις παλάμες των χεριών μου την μια δίπλα στην άλλη έτσι που να αντικρίζονται …και προσεύχομαι… προσεύχομαι να δω την αλήθεια… και ας μην είναι το άλλο μισό… είναι που έχω ήδη την εικόνα του ολόκληρου ….προσεύχομαι έτσι που να νιώσω ο τελευταίος των τελευταίων …προσεύχομαι για να μην πληγώνω…. Προσεύχομαι για να μην υπερηφανεύομαι… και όμως άνθρωπος είμαι…. Ο λανθάνων σε βοήθεια προσφεύγει. Σε κλάματα θέλω να προσφύγω…. «Εγω είμι η οδός η αλήθεια και το φως»….. γνωρίζω…δύσκολο να σε αντικρύσω…..δεν θέλω να σε προσπεράσω….θέλω να γεμίσεις την καρδιά μου… θέλω να μην υπάρχει κανείς άλλος εκτός από σένα….θέλω να προσεύχομαι για να είσαι κοντά μου πάντα….
Είναι τραχύς ο δρόμος της ζωής… μονάχη δεν επιβιώνω….χάνομαι στην σιωπή σου…. Και στρέφομαι σε κλάματα… όπως το μικρό παιδί που πονάει…..Πόσο λάθος… μα πόσο λάθος….Είμαι αδύναμος…. Δώσε μου πνοή….χάνομαι στην υπερηφάνεια και τον εγωισμό μου… χάνομαι ξανά στην σιωπή σου….μου φτάνει να σ’αγαπώ….. ;  Βοηθησέ με...