Σάββατο 5 Απριλίου 2014

Επισκευαστές καρδιών

Χαιρετώ, 

Τον κόσμο που απομακρύνετε σε μια πόλη που θορυβεί. Συγκροτώ τα χέρια μου στις τσέπες και προχωρώ κοιτώντας με το κεφάλι κάτω. Μετρώ. 1, 2, 3 βήματα που ο ρυθμός τους ακολουθεί την σκέψη.

Ρομαντισμός άθελά μου κινητοποιώ την έκτη αίσθηση και συνευρίσκομαι με το σκοτάδι, την σκέψη και λίγο κρασί. Αγνοώ τον θόρυβο.

Έρχεται η άλλη μέρα. Ξεκινάς το πρωί με τον ήλιο που σου καίει τα μάτια. Δεν σου αρέσει η μέρα. Φτάνεις στο ηλιοβασίλεμα, λαχανιασμένη.

Το δροσερό αεράκι κουνάει τα μαλλιά μου, κοιτάω τα σχήματα και τις σκιές των βουνών. Και πίσω κρυμμένος ο ήλιος. Αλήθεια κρύβετε? Λάθος υπόβαθρο. Θα έπρεπε να είναι κολλημένος στην κορυφή του βουνού, μόλις σε εκείνη την στιγμή που αρχίζει να γίνεται ηλιοβασίλεμα, για να μπορέσει να ενεργοποιεί πάντα εκείνο τον ρομαντισμό που σε κάνει να νοσταλγείς.


Ομάδες ανθρώπων διακινούν εμπορεύματα καρδιάς. Ψάχνουν να πλουτίσουν από καρδιές γεμάτες ευτυχία. Τις κρατούν στο παζάρι για μέρες, χρόνια. Υπάρχουν και οι μισο-σπασμένες, εκείνες που είναι για κατασκευή. Αυτές κανένας δεν τις θέλει, κανένας δεν θέλει να τις επισκευάσει. Γιατί να μην αγοράσω μια καινούργια καρδιά, λένε. Οι καινούργιες καρδιές μικρές σε μέγεθος μεγάλες σε χωρητικότητα. Όσο τις χρησιμοποιείς τόσο πιο πολύ ζαρώνουν, ρυτιδώνουν, μαυρίζουν. Ψάχνω κατάστημα επισκευών. Μάταια πλέον, έχουν κλείσει λόγω κρίσης. Οι επισκευαστές κρυμμένοι στα σπίτια τους φτιάχνουν ψεύτικες καρδιές ζωγραφιστές με πολύ χρώμα, δήθεν για να τις κάνουν ζωντανές.