«Εξωστρέφω» την
εσωστρέφεια και δημιουργώ. Νιώθω πως κάτι αλλάζει από ώρα σε ώρα, μέρα με την
μέρα. Νιώθω πως ο κόσμος απλώνετε την ώρα που εγώ στενεύω τα όριά μου ενώ ψάχνω
την επιστροφή. Διακυμαίνομαι και απλώνω τις χορδές της φωνής μου αναζητώντας το
ανάλογο. Ρωτώ απτές αποδείξεις και με τους μήνες αποδεικνύετε πως κατρακυλιέμαι
και πάλι προς την Δύση. Κρύβομαι πίσω από τις λέξεις για να μην φανερωθεί η
έννοια τους. Αναδιπλώνομαι μόνο με την υπόνοια πως δεν θα είναι αυτό που μπορεί
να έχω στο μυαλό μου. Ποιητικό ημερολόγιο μου είπε κάποτε κάποιος αξιόλογος και
το επιδοκίμασα. Δοκίμασα να δεχτώ την γλυκύτητα που απορρέει από την προσπάθεια
αναγνώρισης. Ματαιότητα φωνάζουν οι άλλοι για την προσπάθεια. Εγώ φωνάζω πείσμα…
.Ήθελα ακόμα και με λάθη συντακτικά να υπερισχύω με ποίηση.
