Παράξενη ζωή μετά τις εξομολογήσεις……
Ανακατανομή των ηθικών αξιών, είσοδος νέου σκοπού ζωής. Αντικατάσταση παλαιών αισθημάτων με καινούργιων ακόμα πιο ωραίων ακόμα πιο φανταχτερών πιο ουσιωδών. Αντικατάσταση υλικών καταστάσεων με αυτού του πνευματικού αγώνα. Συνεχής αγώνας για βελτίωση και έλεος ψυχής. Δεν υπερβάλλω. Έχουμε άλλη υποχρέωση εμείς οι σπουδαγμένοι εμείς οι μορφωμένοι εμείς οι βαπτισμένοι, εμείς οι γνωρίζοντες τις πνευματικές συνομωσίες που κρύβονται εδώ, σε τούτο τον κόσμο. Γι’ αυτό και να έχουμε παραπάνω υποχρεώσεις.
«Βγήκε ο γεωργός για να σπείρει. Και ενώ έσπερνε, μερικοί σπόροι έπεσαν κοντά στον δρόμο και όταν ήλθαν τα πουλιά τους έφαγαν. Άλλοι έπεσαν σε πετρώδες έδαφος, όπου δεν υπήρχε πολύ χώμα, και αμέσως φύτρωσαν, διότι η γη δεν είχε βάθος. Αλλά όταν βγήκε ο ήλιος κάηκαν και επειδή δεν είχαν ρίζες ξεράθηκαν. Άλλοι έπεσαν ανάμεσα στα αγκάθια και όταν μεγάλωσαν τα αγκάθια τους έπνιξαν τελείως. Άλλοι δε, έπεσαν σε καλό έδαφος και έδωσαν καρπούς, άλλος εκατό φορές, άλλος εξήντα, και άλλος τριάντα. Εκείνος που έχει αυτιά για να ακούει, ας ακούει.»
Ερμηνεία της ιστορίας:
«Σε κάθε άνθρωπο, ο οποίος ακούει τον λόγο περί βασιλείας και δεν μετανοεί, έρχεται ο πονηρός και αρπάζει εκείνο που είναι σπαρμένο στην καρδιά του. Αυτός είναι ο σπόρος που εσπάρθηκε κοντά στον δρόμο. Ο σπόρος, που εσπάρθηκε στα πετρώδη μέρη, αυτός είναι ο άνθρωπος, που ακούει τον λόγο και αμέσως με χαρά τον παίρνει. Δεν έχει όμως ρίζα μέσα του αλλά είναι προσωρινός, και όταν έρθει κάποια στεναχώρια ή διωγμός εξαιτίας του λόγου, αμέσως κλονίζεται. Ο σπόρος δε, που εσπάρθηκε ανάμεσα στα αγκάθια, αυτός είναι ο άνθρωπος που ακούει τον λόγο αλλά η κοσμική μέριμνα και η παραπλάνηση του πλούτου πνίγουν τον λόγο και γίνεται άκαρπος. Εκείνος δε ο σπόρος που εσπάρθηκε στο καλό έδαφος, αυτός είναι ο άνθρωπος, που ακούει το λόγο και τον κατανοεί, και ο οποίος πραγματικά καρποφορεί και αποδίδει ο ένας εκατό, άλλος εξήντα, και άλλος τριάντα φορές περισσότερο.»
Αυτή η ιστορία δεν είναι απλή, μπορεί να φαίνεται τόσο απλή αλλά υτό γίνεται γιατί πηγάζει από την καθημερινότητα. Τα νοήματα είναι βαθύτερα.
Έχουν επέλθει αλλαγές στον κόσμο μου, άλλους τους στεναχωρούν, άλλους τους πονούν άλλους τους θυμώνουν. Είναι ωραία η καινούργια ζωή, και όταν αυτή η καινούργια ζωή ξεκινήσει, δεν περιμένεις στην αφετηρία να έχεις φωνές και βάϊα για να σε υποδεχτούν. Θα ναι απλή, λιτή και ίσως και μοναχική. Οι αλλαγές δεν φέρνουν πάντα κόσμο να σου συμπαρασταθεί στο ξεκίνημά τους. Ο αγώνας είναι μεγάλος, ο δρόμος μακρύς, δύσκολος με εμπόδια, άλλες φορές ορατά και άλλες αόρατα γεμάτα με σκέψεις και λογισμούς. Ο δρόμος είναι ανηφορικός, και τραχύς. Σου μαθαίνει να κοπιάζεις για να πετύχεις. Πέφτεις και ξανασηκώνεσαι με ένα σκοπό. Να συνεχίσεις μέχρι τέλους…. Να γίνεις ένας από αυτούς που θα λάβουν μισθό. Αυτούς που θα μπουν στην ωραία πόλη.
Δεν ονειρεύομαι, αλλά γεννιέμαι πάλι από τις στάχτες του παλιού μου εαυτού. Προσπαθώ να μοιραστώ μαζί σας τις εξομολογήσεις και τις αλλαγές που επήλθαν, επέρχονται και ελπίζω να έρθουν ακόμα μεγαλύτερες. Σας εξομολογούμαι πως είναι ωραία, είναι διαφορετική, είναι γαλήνια, ρυθμική, κοπιαστική αλλά τίμια και ειλικρινής αυτή η στροφή ζωής. Και αν αυτά είναι όλα όσα μπορώ να δώ και να αισθανθώ τώρα στην αρχή του αγώνα φανταστείτε τις εκπλήξεις υπάρχουν μετέπειτα.
Παρασκευή 6 Μαϊου 2011
