Βρες στον εαυτό σου έναν άνθρωπο που σε αγαπάει

 "Βρες στον εαυτό σου έναν άνθρωπο που σε αγαπάει.

Έναν άνθρωπο που σε αγκαλιάζει ξαφνικά και σε φιλάει συχνά. Έναν άνθρωπο που σε βοηθάει στην οικιακή εργασία και όχι διότι αναγκάστηκες να το ζητήσεις. Βρες στον εαυτό σου έναν άνθρωπο που θα σε εκπλήξει, με ένα δείπνο, ένα απροσδόκητο δώρο,με σκέψη. Έναν άνθρωπο που σε παρηγορεί για να σε κάνει να αισθάνεσαι καλά μετά από μια βαριά μέρα. Βρες στον εαυτό σου έναν άνθρωπο που σε κοιτάζει σαν να εισαι το πιο όμορφο και πολύτιμο πράγμα στον κόσμο. Βρες στον εαυτό σου έναν άνθρωπο που θα σου δώσει τουλάχιστον μία φιλοφρόνηση την ημέρα, που σε κάνει να αισθάνεσαι όμορφα ανά πάσα στιγμή. Έναν περήφανο άνθρωπο για το ποιον σου, που δείχνει υπερήφανος στο κόσμο για εσενα. Έναν άνθρωπο που ξέρει να σε κάνει να γελάς και να διασκεδάζεις. Έναν άνθρωπο που ξέρει να ακούει, να καταλαβαίνει, και όχι να ακούει για να απαντήσει. Έναν άνθρωπο που βγαίνει από το δρόμο του για να εκπληρώσει τις επιθυμίες σου επειδή σε αγαπά. Έναν άνθρωπο για να σε προστατεύσει, να σε κάνει να νιώθεις ασφαλής. Έναν άνθρωπο που σε βάζει πρώτο. Βρες στον εαυτό σου έναν άνθρωπο που σε κάνει να θέλεις να ζήσεις, για να κάνετε τις μέρες σου υπέροχες. Έναν άνθρωπο που ποτέ δεν σε κάνει να αισθάνεσαι μόνος. Έναν άνθρωπο που σε κάνει να αισθάνεσαι πλήρης και χωρίς την έλλειψη άλλου. Έναν ικανό, σίγουρο άνθρωπο. Ένα τίμιο άνθρωπο. Ειλικρινή. Βρες στον εαυτό σου έναν άνθρωπο που κάνει τον κόσμο σου καλύτερο και όχι χειρότερο."

Πάντα

 Τι είναι το πάντα...; Μια ψευδαίσθηση...επιπόλαια, λακωνική, ένα κομπλιμέντο που θρέφει τον εγωισμό και ξύνει ασυνείδητα την πληγή...

Μεταρρυθμίσεις

 Οι ζωές μας...οι δικές μας ζωές, μας ανήκουν. Οι σκέψεις μας...παρόλο δικές μας, ανήκουν αλλού...Παλεύει η θύμηση με τον χρόνο, ξεριζώνονται οι σκέψεις για να προχωρήσεις, άλλες φορές συνειδητή και απόφαση δίχως ιδιαίτερες επιπτώσεις, άλλες φορές επώδυνη, χρονιαία, ακούσια και επίμονη...Έχω ένα βάρος...είναι απο τις παλιές θυμήσεις, έχω μια θίψη για το άδοξο τέλος που μόνο με κοροιδεία επήλθε...Έχω μια αγάπη καινούργια, πολλά υποσχόμενη...αλλά δεν φτάνει σε βάθος αυτό που ένιωθα, είναι περισσότερο η θλίψη που αναδύεται...και ειναι περισσότερο η επαφή που δεν υπάρχει...στοιχίζει...ξερίζωμα...

Αναθεωρήσεις

 Και κάποια στιγμή μετράς τα χρόνια...τους φίλους...και βλέπεις πόσα απέμειναν...πόσα σου δόθηκαν....τι ένιωσες και τι έζησες...αναρωτιέσαι πως τάχα δεν θυμάσαι στιγμές...αλλά ξέρεις μέσα σου πως παραπλανιόσουν....ένιωθες πως ταχα κάτι πήγαινε στραβά αλλά δεν ήξερες...τώρα...έπειτα από χρόνια διαπιστώσεων ξέρεις πως πραγματικά δεν ζούσες την στιγμή. Δεν είναι πως σε πιάνει η απελπισία...γιατί σαφώς μπήκες στον «επαναπρογραμματισμό». Είναι που αναρωτιέσαι ένα «γιατι», γιατί τώρα. Βλέπεις όμως πως το γιατί δεν σε πάει μπροστά. Κανέναν δεν πήγε μπροστά το γιατί. Αυτό που σε πάει μπροστά είναι τι έφταιγε, τι μου προσέφερε τάχα «η επιτάχυνση» τι μου προσέφερε «η απαιτούμενη/προσδοκώμενη έκπληξη, μοναδικότητα». Αναλογίζομαι. Μιλάω μετά από χρόνια με αυτή που έχω ονομάσει «Ωραία μου Ελένη». Έχουν περάσει χρόνια έκτοτε...έχουμε ενηλικιωθεί και οι δυο. Έχουμε προοδεύσει...η ύπαρξη και των δυο εχει γίνει μισο συνυπαρξη.