Όταν εγώ άλλαξα... εσύ χάθηκες....

Θα χαθώ γιατί ο κόσμος άλλαξε

Θα χαθώ γιατί εγώ άλλαξα,

Θα χαθώ γιατί υπερίσχυσαν οι προτεραιότητες,

Θα χαθώ γιατί για μια στιγμή έχασα την πίστη μου

Θα χαθώ γιατί είμαι λυπημένη,

Θα χαθώ γιατί δεν αντέχω να μην με εμπιστεύομαι,

Θα χαθώ γιατί έχασα την ειλικρίνειά μου,

Θα χαθώ γιατί πίστεψα σε ενθουσιασμούς,

Θα χαθώ γιατί δεν πίστεψα ότι κάπως κάπου η αγάπη δεν έρχεται κεραυνοβόλα,

Θα χαθώ γιατί δεν έμαθα την αγάπη,

Θα χαθώ γιατί δεν με πίστεψα,

Θα χαθώ γιατί δίχως παύση δεν μπορώ να ανασαίνω,

Θα χαθώ για να βρω την δύναμη να βρω ποιος είμαι,

Θα χαθώ γιατί άλλαξα,

Θα χαθείς….

Χάθηκες. 

Νιότη και χρόνος...

Και όταν τα δάκρυα γεμίσουν την ψυχή μου ξανασαίνω ….σκέφτομαι χρόνους παλιούς εποχές γεμάτες υγεία και νιότη…. Πρέπει να κάνω κάτι…. Πρέπει κάπως  να το διορθώσω…. Η ζωή δεν είναι γεμάτη κάστανα… δεν είναι γεμάτη χαρές. Εθελοτυφλούν όσοι πονούν τον πόνο του αοράτου. Όσοι ζητούν να βρουν την λύτρωση μέσα από το χρόνο…. Πόσο ψεύτικος είναι ο χρόνος και πόσο πλάνος… σου λέει έλα- έλα κοντά μου…. Και έχε υπομονή… περίμενε τα πράγματα να ρθούνε κάπως … Μα ποιος ποτέ με συμβούλεψε πως η ζωή δεν περιμένει τα χρόνια που θα έρθουν… η ζωή είναι η απόφαση που παίρνουμε και ζούμε στην στιγμή… ταξιδεύω πάντα σε σκέψεις, μιας και αυτές μου κρατούν συντροφιά πάντα και παντού. Αυτές και ο θεός. Τα μάτια μου δακρύζουν από την ανικανότητά μου να πειθαρχήσω στις αποφάσεις μου. Στην συνείδηση μου. Δεν είναι τα όρια που βάζω και πολλοί με θεωρούν περίεργη. Οι αξίες μου είναι τα όρια μου. Και τα όρια μου οι αξίες μου. Οι αξίες είναι η παράδοσή μου, η οικογένεια μου, ο θεός και ο συνάθρωπός μου, η αξιοπρέπεια, η φιλοτιμία, η αλήθεια, η αγνοσύνη. Τα μάτια μου γεμίζουν δάκρυα όταν αυτές οι αρχές χάνονται μα πιο πολύ δακρύζουν όταν τις βλέπω να φεύγουν και δεν κάνω τίποτα…… Με τον καιρό, με τον καιρό θα φτιάξουν τα πράματα…. Μα που καιρός…..