Μυστικοπάθεια πρώτου βαθμού, άσπρο και μαύρο, αναδεικνύει μελαγχολικά το τοπίο. Βρισκόμουν ένα ωραίο χειμωνιάτικο πρωινό, σε αυτό το νοητό λήθαργο, ξυπνάσε. Περπατούσα μελαγχολικά σκυφτή….. με ακολουθούσαν, ιστορίες για ερωτευμένους…….. Κρυφό χαμόγελο πίσω από μαντήλι φορετό, δημιουργίες αλλονών….. ομίχλη δυνατή, τόσο πυκνή που θαρρείς πως τα καράβια που πριν λίγο σε χαιρετούσαν θα χανόντουσαν ξαφνικά από τον ορίζοντα και έπειτα…. Έπειτα….. συντρίμια στο βυθό… και πνεύματα ερώτων που θα ‘ρχόντουσαν να σε βρουν…. Αυτές οι ιστορίες για ερωτευμένους….. τα βράχια πόσες φορές έχουν ακούσει πόσες φορές έχουν αγκαλιάσει…. πόσες ουλές στα πέτρινα σώματα είναι χαραγμένες…..
- Ένας δυνατός αέρας σου παίρνει το πολυφορεμένο για καιρό μαντήλι κυρά….. κοιτάς με αυτό το βλέμμα… χάνεσαι όπως χάνονται και οι σκέψεις σου στον κρύο αιθέρα…. Οι καρβουνιασμένες από την ιστορία του ’30 στιγμές….. Σκληρό.. σκληρές στιγμές αποτυπώνονται στο νου μου, όπως τότε. Ναι, πες πως συμφωνείς μετά από καιρό μαζί μου, πες πως εκείνη η ιστορία δεν εχάθει… πως με ακολουθούσες σε κάθε βηματισμό μου, έρωτα. Πες πως δεν επνίγηκες και εσύ όπως τα άλλα όνειρα, των κυράδων που λησμονούσαν αγαπημένους, πες μου πως δεν εχάθεις περιμένοντάς με. Πες πως δεν θα περιμένω την επόμενη ζωή για να σε συναντήσω πάλι. Πες το!
- Πιάνω την γόπα σου από το μισοτελειωμένο δίφιλτρο τσιγάρο…. Ακούω την πνοή σου, την νιώθω τόσο κοντά…. Μα που είσαι;……. Ο ουρανός σκοτεινιάζει μα ακόμα σε νιώθω κοντά μου. Μην φοβάσαι εδώ θα είμαι μέχρι να βρέξει…. Μέχρι να σε δω να ξεπροβαίνεις από την φουρτουνιασμένη θάλασσα. Σε αυτά τα βράχια, δίπλα στο σταυρό, για άλλη μια φορά τελευταία…. Θα περιμένω να εμφανιστείς…… . Μάταια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου