Περί παραλογίας...ουδέν λόγος.

Αν προσπαθήσεις να καταλάβεις τον θεό με την λογική τότε απέτυχες. Όχι γιατί ο θεός είναι απών, ούτε γιατί είναι παράλογος. Είναι γιατί εμείς δεν έχουμε μυαλό για σκέψη. Ανασκουμπώνομαι και κάνω απογραφή των σκέψεων αυτών, που καιρούς-καιρούς με βασανίζουν. Απεφάσισα να πραγματοποιήσω τα θέλω μου, όχι τα στιγμιαία, αλλά αυτά τα πιο βαθυστόχαστα. Τα στιγμιαία σε παραπέμπουν αλλού, σε άλλα πράγματα, καιρούς και εποχές, σε άλλες προτεραιότητες. Δεν είμαι εγωίστρια, προσπαθώ για το καλύτερο το δικό μου  γιατί ξέρω ότι αυτό αν γίνεται ανιδιοτελώς χαρίζει καλό και στους τριγύρω. Σταματώ να χρησιμοποιώ την φαντασία μου γιατί αυτή καλπάζει, δεν θέλω να ξεφεύγω από την δεδομένα της πραγματικότητας. Δεν θέλω να ζω στο ψέμα. Και αν ποτέ βρεθώ στην ανάγκη να ξεφύγω θα είναι γιατί θα έχω παραμείνει ακόμα δειλή να αντιμετωπίσω τα γεγονότα γύρω μου. Δεν αρχίζω να τρελαίνομαι, και ούτε ο κόσμος γύρω μου. Απλά αρχίζω και συνειδητοποιώ τα θέλω μου. Αρκούμαι στο γεγονός ότι έχω ακόμα ελεύθερη βούληση; Ναι έχω ακόμα ελεύθερη βούληση, μόνο που ποια, υπάρχουν τριγύρω μου παράγοντες που επηρεάζουν την βούληση να γύρει προς τα εδώ ή προς τα εκεί, έτσι που να νιώθεις ολόδικιά σου την τύψη από τις αποφάσεις.