Σταχυά και καλοκαιρινά όνειρα

Υπήρξα γιος ανθρώπου

κατεβαίνοντας το βουνό
κατάλαβα την ύπαρξή μου.
Με αστερισμούς κρύβω τα όνειρα μου
Την αλήθεια μου κοιτώ κατάματα στον ήλιο.

Υπήρξε στιγμή στον άνεμο
που έλεγα τόσο πώς εγίνει
όπως η βροντή στα σύννεφα πώς λάμπει.

Κατάλαβα το αεράκι
όπως βουβά παίρνει
τα μαλλιά από τον ώμο
Δροσιά

Ένας καφές και ένα βιβλίο
στα χέρια βαστώ την γνώση
Δεν είναι η πρώτη φορά
Τα απόκρυφα διαβάζω
του γνωρίμου

Κοιτώ στα μάτια
τα μάτια άλλων
αυτά πως προσπαθώ να ερμηνεύσω

Την λέξη πιάνω και αφήνω
όπως τα ψάρια στα δίχτυα των ψαράδων
Ημερώνω τον εαυτό
κ' ημερώνοντας, ξημερώνω

Όπως το φτερό το φύλλο
και ι μέλισσα πετά σαν το πουλί
Κοιτώ την απλότητα
Βουβά αναπολώ

Στροφές και ρήματα
στου ονείρου τα κύματα πετώ
Καρδιές και βήματα
και ξάφνου χτυπήματα
στην πόρτα μου θωρώ

Χρυσό και κέντημα
Κερί και μέλισσα
Χάνω τον συνειρμό

Νεάπολη, Αγ. Απόστολοι, Αύγουστος 2014