Αναζητώντας λαγούς κάτω από αγριεμένα κύματα. Κρυώνω μα έχω ξεκάθαρη σκέψη. Ο Ήχος της θάλασσας με βοηθά. Νιώθω να ξετυλίγονται οι σκέψεις σαν πάπυρος. Λίγος ρομαντισμός δεν βλάπτει, λίγη αλμύρα. Αμυδρό φως φωτίζει τα όχι σκονισμένα από το φως του ήλιου κιτάπια μου. Ταρακουνιέμαι από τον αέρα, μα σαν το καράβι ξεπερνώ τις σκοτεινές σκέψεις . Bοηθάει που και που η θάλασσα. Μα αυτός ο ήχος, αυτή η αλμύρα, βρεγμένοι βράχοι. Και ένας σταυρός. Είναι ξεκάθαρες οι σκέψεις μου. Έτσι θέλω να λέω. Έτσι είναι; Μου έρχεται να χορέψω κάτω από τις σταγόνες τις αλμύρας. Μελωδία δεν μου λείπει, ο ήχος της θάλασσας. Πελώρια κύματα έρχονται κατά πάνω μου, αλμυρές σταγόνες μου βρέχουν το πρόσωπο, και ένας αέρας όλο κρύο βουητό, ξεσκονίζει το γεμάτο από σκέψεις μυαλό μου. Κόκκινα ρούχα φορώ σαν από αίμα γενομένα, κάθομαι σε βράχο που χιλιάδες χρόνια έχει ζήσει, χιλιάδες ιστορίες έχει ακούσει. Τώρα ακούει και την δικιά μου, σμιλεμένη από σκέψεις ιστορία.
(Βράδυ χειμερινής νυκτός, Πειραϊκή, 2:30 το πρωί)
Σ'ακούει, πνίγει τις λέξεις, πνίγει τις σκέψεις...κάθε κύμα ένα χάδι, κάθε κύμα ένα δάκρυ...
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαι ένας σταυρός
Αναλόγως από την οπτική που την κοιτά ο καθένας.... Εμένα η φουρτουνιασμένη θάλασσα στην Πειραϊκή, μου απαλύνει το θυμό και με κάνει να σκέφτομαι με καθαρό νου. Είναι καλό να κλαίμε, ηρεμούμε... και είναι έπειτα καλό να έχουμε καθαρό νου....
ΑπάντησηΔιαγραφή