Ο καπετάνιος
ονειρεύεται και ψιθυρίζει πάντα κάτι
«Κλείστε τα μάτια σας
τα πάντα είναι
λάθος,
μην το ξεχάσετε
Είναι γωνιές,
κάποτε κάπως
ξανά θα νιώσετε –
κάποιοι το λένε πάθος –
τα σύνορα των
κόσμων να διαλύονται
‘ολα να λιώνουν,
όλα να γίνονται
αλήθεια.
Να ταξιδεύουν στον
αέρα να αφήνονται,
τα ξόρκια σου τα
μαύρα όλα να λύνονται
κυρά-Συνήθεια»
Λιμάνι έρημο,
νεκρό, δύσκολο βράδυ
ένα αστέρι που το
βάλαμε σημάδι
Ψάχνω τις μνήμες
μου, κοιτώ τους χάρτες πάλι
άλλο ένα μήνυμα
κλεισμένο στο μπουκάλι
μ’όσα σου μίλησα,
με όσα τα μαντεύεις….
«είναι καιροί για
να σκεφτείς, να ζεις,
να ταξιδεύεις»
Με αγάπη ο κάποιος άλλος.
Μ@τίνα
Μπράβο,,δεν είναι αρκετό! Και με ασκήσεις στη ρίμα..ένα ακόμη βήμα..
ΑπάντησηΔιαγραφή