Οι ζωές μας...οι δικές μας ζωές, μας ανήκουν. Οι σκέψεις μας...παρόλο δικές μας, ανήκουν αλλού...Παλεύει η θύμηση με τον χρόνο, ξεριζώνονται οι σκέψεις για να προχωρήσεις, άλλες φορές συνειδητή και απόφαση δίχως ιδιαίτερες επιπτώσεις, άλλες φορές επώδυνη, χρονιαία, ακούσια και επίμονη...Έχω ένα βάρος...είναι απο τις παλιές θυμήσεις, έχω μια θίψη για το άδοξο τέλος που μόνο με κοροιδεία επήλθε...Έχω μια αγάπη καινούργια, πολλά υποσχόμενη...αλλά δεν φτάνει σε βάθος αυτό που ένιωθα, είναι περισσότερο η θλίψη που αναδύεται...και ειναι περισσότερο η επαφή που δεν υπάρχει...στοιχίζει...ξερίζωμα...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου