Και όπως παλεύω
με τα κύματα ξεχνώ,
Η μοίρα μου έφερε
έναν άκαρπο αχνό…
Κοιτάω, ψάχνω,
πουθενά δεν σε ζητώ
Σ’ αναζητώ σε
λύχνους μέσα απ’ το θολό νερό…
Κοιτάς με μάτια πράσινα και με γυρεύεις…
Τον άθλο εκείνο
να νικήσεις πως παλεύεις….
Σε μια σπηλιά
κλεισμένος σαν τον Πλάτωνα….
Και περιμένεις να
έρθουνε τα άφθονα…
Εκείνα όλα που η
ζωή σου υποσχέθει…
Που θα ρθουν ώρες
και οι στιγμές και ‘κείνη θα έρθει…
Μα να που χάθηκε
σαν ξάφνου σαν την σκόνη….
Σκορπίστηκε ψηλά
σαν ανεμώνη…
Και ξάφνου ήχος…
σαν αντίλαλος χτυπάει….
Σαν τύψη ήρθε
ξαφνικά και σε πονάει….
Γυρεύοντάς με να
ρθεις περιμένω…
Μοιάζοντας σαν
άπλυτο ξενιτεμένο…
Αρμύρα γνώσης σε
χτυπάει όπως παλιά….
Και ο χρόνος
ψάχνει να έβρει σε σένα λαλιά…
Λόγια δεν ψάχνω, δεν
θέλω, δεν ποθώ,
Ψάχνω να έβρω τον
άνθρωπο σωστό….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου