Ποιος δεν θέλει να είναι ευτυχισμένος…. Ποιος δεν επιδίωξε το χαμόγελο καρδιάς εκείνο που όταν χτυπά ο άλλος ανασαίνει…. Ποιος δεν επιδίωξε τα μάτια να λένε μόνο την αλήθεια. Βρέθηκα σε λήθη του στόματος, τα μάτια επιδιώκουν να ακουστούν. Ουδείς καθρέπτης για να βρουν το άλλο μισό . Δεν χάθηκα… η υπομονή.....χάθηκε…. δεν αντέχω τις σκέψεις…βασανίζομαι…. Ακουμπώ τις παλάμες των χεριών μου την μια δίπλα στην άλλη έτσι που να αντικρίζονται …και προσεύχομαι… προσεύχομαι να δω την αλήθεια… και ας μην είναι το άλλο μισό… είναι που έχω ήδη την εικόνα του ολόκληρου ….προσεύχομαι έτσι που να νιώσω ο τελευταίος των τελευταίων …προσεύχομαι για να μην πληγώνω…. Προσεύχομαι για να μην υπερηφανεύομαι… και όμως άνθρωπος είμαι…. Ο λανθάνων σε βοήθεια προσφεύγει. Σε κλάματα θέλω να προσφύγω…. «Εγω είμι η οδός η αλήθεια και το φως»….. γνωρίζω…δύσκολο να σε αντικρύσω…..δεν θέλω να σε προσπεράσω….θέλω να γεμίσεις την καρδιά μου… θέλω να μην υπάρχει κανείς άλλος εκτός από σένα….θέλω να προσεύχομαι για να είσαι κοντά μου πάντα….

Είναι τραχύς ο δρόμος της ζωής… μονάχη δεν επιβιώνω….χάνομαι στην σιωπή σου…. Και στρέφομαι σε κλάματα… όπως το μικρό παιδί που πονάει…..Πόσο λάθος… μα πόσο λάθος….Είμαι αδύναμος…. Δώσε μου πνοή….χάνομαι στην υπερηφάνεια και τον εγωισμό μου… χάνομαι ξανά στην σιωπή σου….μου φτάνει να σ’αγαπώ….. ;  Βοηθησέ με...