Zορίζομαι και αποφορτίζομαι από έναν κόσμο του συνεχούς βεληνεκές και ξεφεύγω από την βελόνα ραπτικής που έμελε να είναι ο θάνατος μου. Τόσο χρειάζεται για να πεθάνω, ένα τσίμπημα. Είναι η αρχή της μετάστασης....ειναι τα πραγματα που κάνω να μετ-ανασταίνονται...Κοιτώ το γκρίζο του ουρανού...βροχή τριημερής...κεκλεισμένη των παραθύρων, κάτω από την στεγη που δεν μου ανηκει. Λέω πως προχωρώ και πορεύομαι. Λέω πως τα πραματα αλλάζουν...είναι τελικά η αρχή των γενομένων. Προοδεύω....
Ματίνα Πετροπούλου
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου