Ματωμένα Κορμιά
Γδαρμένα από το φόβο
Προσκυνάνε μπροστά
Συζητάνε με το χρόνο
Θυμούνται ξανά
εκείνη τη νύχτα
το φεγγάρι ψηλά
τους κοιτά με αηδία
σε λιγο τους φτύνει
και κεινοι πάλι ξανά
αρχίζουν να σαπίζουν
ακόμη μια φορά
και αρχίζουν και βουλιάζουν
στο βούρκο της βρωμιάς
ένα αστέρι πέφτει κάτω
χτυπημένο βαριά
κι ιστορία συνεχίζεται
πάλι απ’ την αρχή
όταν αρχίσει τη κουβέντα
ο χρόνος κι η ζωή,
κι πνοή συμμετέχει
όλο λαχανιασμένη
την ανάμνηση φέρνει
και πάλι απ’ την αρχή
και πάλι απ’ την αρχή
Ματωμένα Κορμιά
αλλάζουν ιστορία
κοιτάνε μπροστά
δε κοιτάνε με μανία
δε κοιτάνε να βρούν
μια θάλασσα γδαρμένη
τη γοργόνα που πηδάει
έξω θυμωμένη
Ψάχνουν να βρουν
τον Οδυσσέα στην Ιθάκη
τον Αλέξανδρο που χάθηκε
στη μακρινή την Αίγυπτο....
*Μatina*
Πολυ δυνατο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΕυχαριστώ.... Προσπάθω....
ΑπάντησηΔιαγραφή