Ταλανίζομαι, ταλαντεύομαι, σκέπτομαι, μάχομαι, αντιμάχομαι, μιλάω, γελάω, κλαίω, προσδοκώ, ελπίζω, προσεύχομαι, αναδεικνύω, επιδεικνύω, χρειάζομαι, εύχομαι, αγαπώ, νιώθω …………………………………………………………………………………………………Υπάρχω!!!!
Σκέπτομαι με χρώματα, και ανασταίνομαι, σκέφτομαι μελωδίες και νιώθω, χορεύω. Ζωγραφίζω φύλλα και προσδοκώ στιγμές.
Δεν υπάρχουν πιο όμορφες λέξεις από αυτές που δημιουργούνται με τα ρήματα. Και ξέρεις γιατί είναι ιδιαίτερες? Γιατί δείχνουν ότι είσαι Ζωντανός.
Ενέργεια, θετική, αρνητική. Σκέψη, νεαρά, μεσήλικη, γερασμένη, συντηρητική. Ύπαρξη, αιώνια. Συνύπαρξη, στιγμιαία. Είναι ωραία τα κατηγορούμενα. Και όχι τα κατηγορώ. Δίνουν χρώματα στις πράξεις, δημιουργούν εικόνες, φαντασιώσεις, εξάψεις, ερωτισμό, πάθος……. Κάτω από τον «ξάστερο» ουρανό, θαυμάζω το «σκούρο» μιας αιώνιας θάλασσας, χρώμα, μαζί σου. Είναι όμορφες οι λέξεις, αρκεί να τους δίνεις το δικό σου νόημα, να αυτό το μοναδικό, που δεν υπάρχει απλά για να ειπωθεί.
Αν το σκεφτώ καλά δεν είμαι μόνη. Έχω εσένα… Ναι εσένα που διαβάζεις τι γράφω. Δεν είσαι εκεί τυχαία…. Δεν βρέθηκες τυχαία, ήρθες να μου δώσεις το μήνυμά σου, λίγη από την απέραντη αγάπη που διαθέτεις για όποιον βρεθεί να κρατήσει γερά μέσα του σαν φυλαχτό αυτή την εμπιστοσύνη. Αφέσου…………..στην αγάπη, και ετοιμάσου να αγαπήσεις και να αγαπηθείς….φοβάσαι να πονέσεις?
«Λίγος πόνος δεν κάνει κακό. Εγώ έχω μάθει ένα σωρό υπέροχα πράματα μέσα από οδυνηρές καταστάσεις. Μάλιστα μερικές φορές χρειαζόμαστε το θάνατο για να μας διδάξει την ζωή, χρειαζόμαστε την δυστυχία για να διδαχτούμε τη χαρά. Γι’ αυτό λοιπόν καλωσόρισε τον πόνο όταν έρχεται. Αποτελεί μέρος της ζωής. Αγκάλιασε τον! Βίωσέ τον! Μάθε να τον νιώθεις και πάλι. Μην τον αρνείσαι. Ναι, ίσως να πονάει. Πες όμως, δεν πειράζει και αν πονάει. Φώναξε, ούρλιαξε, δάγκωσε τα σεντόνια σου. Ζήσε τον πόνο. Κλάψε, χτύπα την γροθιά σου στο τραπέζι. Θύμωσε! Ασ’ τον να ξεσπάσει. Και μετά ξέχνα το. Αλλιώς θα το κουβαλάς μέσα σου για πάντα. Και ξέρεις τι συμβαίνει όταν κουβαλάς μέσα σου τον πόνο; Ο πόνος τρέφεται από σένα. Εσύ παθαίνεις το έλκος και τους πονοκεφάλους.»
Αν για κάτι είμαι σίγουρη δεν είναι για τον εαυτό μου, γιατί άλλη η Ματίνα που μίλαγε χθες, άλλη αυτή που μιλά σήμερα, και σιγουρότατα διαφορετική θα είναι αυτή που θα μιλά αύριο. Έτσι πάει για μας τους ανθρώπους. Αν για κάτι είμαι σίγουρη είναι για την αγάπη χωρίς ανταπόκριση που μπορώ να σου δώσω, και ξέρεις γιατί αυτό με κάνει ευτυχισμένη? Είναι γιατί σε αγαπώ για μένα, σε αγαπώ γιατί με κάνει εμένα ολοκληρωμένη σαν άνθρωπο και σαν ψυχή. Με κάνει χαρούμενη και θετική και αυτό είναι το πιο σημαντικό στην ζωή …. Να περπατώ, να γελάω, να σκέφτομαι, να τρέχω, να χορεύω…. Να γιατί τα ρήματα είναι οι πιο όμορφες λέξεις!!! Όταν δεν περιμένεις κάτι είσαι πιο ήρεμος ψυχικά…. Και όταν αυτό το κάτι έρθει θα είσαι τρισευτιχισμένος, γιατί δεν ήρθε απλά και σου χτύπησε την πόρτα, αλλά έστησε απέξω και πυροτεχνήματα! Ήταν μια έκπληξη για σένα το αποτέλεσμα!!! Διπλή χαρά λοιπόν!!! Αν με αγαπήσεις…… θα είναι χωρίς να το περιμένω….θα ‘σαι η έκπληξή μου. Δεν με νοιάζει ποιος είσαι, τι είσαι, τι ήσουν, τι υπήρξες…. Με νοιάζει αυτός (άνθρωπος) που είσαι και πόσο είσαι δεκτικός να αγαπήσεις και να αγαπηθείς ανιδιοτελώς…….
Μου λένε πως χαίρομαι με τα απλά πράγματα….και δεν θα έπρεπε επειδή λένε πως έχω μεγαλώσει. Πρέπει να νιώσω ενοχές που έχω μεγαλώσει? Τι είναι τούτο πάλι με την ηλικία? « Από μια άποψη δεν έχω γεννηθεί ακόμη, από μια άλλη είμαι έφηβος, παλεύω, επαναστατώ, αναστατώνω τα πάντα. Κι από μια άλλη άποψη είμαι ένας γέρος σοφός 190 χρονών. Τι με ρωτάτε; Τι σχέση έχουν τα χρόνια με την ηλικία μου;» Όταν ακούς τον εαυτό σου να λέει είμαι πολύ μεγάλος γι ’ αυτό, κλείνεις μια πόρτα. Ποτέ δεν είσαι πολύ μεγάλος για τίποτε! Γιατί η ηλικία βρίσκεται μέσα στο κεφάλι σου και πουθενά αλλού».
Χαίρομαι με τις σαπουνόφουσκες που ταξιδεύουν από το μπαλκόνι του 5 ορόφου…. Ο καθένας κάνει την δική του αλληγορία εγώ τις ονομάζω όνειρα…… ταξιδεύουν… έτσι έμαθα να ονειροπολώ….. για σένα μπορεί να είναι κάτι άλλο…… Χαίρομαι να ζωγραφίζω κόκκινες πασχαλινές μαργαρίτες σε κίτρινες χάρτινες σακούλες δώρων για τους ανθρώπους που γνωρίζω και έμαθα να αγαπώ. Χαίρομαι να κάνω ρόδα (ροτάτ) σε μια αμμώδη παραλία, την χαραυγή ενός όμορφου ζεστού καλοκαιριού…. Και ναι χαίρομαι να παίζω και να κυλιέμαι στο γρασίδι του κήπου μου με τον αγαπημένο σκύλο μου που έχω καιρό να δω. Να βγω στις 12 η ώρα βράδυ χειμωνιάτικου Σαββάτου, όταν χιονίζει και να παίζω μαζί του πετώντας του χιονόμπαλες….. και αυτό να κυλιέται μαζί μου στο λευκό του χιονιού. Μην ρωτάτε λοιπόν για ηλικίες γιατί αυτές δεν υπάρχουν. Ρωτήστε για συναισθήματα. Ενσωματώστε στον λόγο σας την ερώτηση τι νιώθεις, θέλω και εγώ να το νιώσω, να σε νιώσω…. Θα δείτε πόσο πιο ελεύθεροι θα νιώσετε!
Λέξεις λοιπόν, ρήματα, κατηγορούμενα, επίθετα…. Συνθέτουν αυτό τον χείμαρρο σκέψεων και οι σκέψεις με την σειρά τους δημιουργούν τις εικόνες.
Συνταγή της ημέρας….. : Αφέσου……. In total white! Και νιώσε την ελευθερία της ψυχής για δευτερόλεπτα…..
Υπέροχα λόγια!!!! :)
ΑπάντησηΔιαγραφή