Παύση ημερών. Επιστροφή. 23…..πια.
Μελαγχολική θλίψη ξημέρωμα Σαββάτου…..
Ποτέ δεν έψαξα για δρόμους ζωής, στενάκια πνοής, καρδιές…..Χείμμαρρος συζητήσεων, εσύ. Στιγμές ανθρώπινες, εγώ. Ζάλη στιγμής, ευτυχής ανάπαυλα. Μετέωρα λόγια, ψυχογραφήματα. Ορμές. Κοίτομαι και παρατηρώ υπάρξεις. Ανάπαυλα ξανά. Ζάλη μικρότητας και μεγαλοψυχία στιγμής. Σ’ ευχαριστώ, εκεί που μάλλον υπήρξες, δίχως να πιστεύω σε μετά. Απλά ζω. Και αν με πεις αυθόρμητη ίσως παρεξηγήσιμη δεν με νοιάζει ποιος ίσως και πότε θα μου πει αυτά. Σ’ ακούω. Μ’ ακούω. Στερεότυπα ελέγχων….. Απλά.
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΜην διστάζεις να πεις όσα σκέφτεσαι γιωτίνι..... ακόμα και έτσι, εγώ διάβασα την σκέψη σου εναλλακτικά γιατί πάντα υπάρχει τρόπος.... Παρόλα αυτά το ταξίδι των εικόνων και της ζωής παύει μονάχα όταν ο θεός θελήσει να σου πάρει την τελευταία πνοή.... γι'αυτό ακολούθα τα μονοπάτια της ζωής έτσι όπως σε οδηγούν αποδέξου την διαδικασία, και ταξίδεψε... Ξέρώ είσαι δυνατή..... και απτόητη φαντασίας, βρες τις διεξόδους σου και απελευθερώσου!
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν διστάζω και σου οφείλω ενδεχομένως μια συγνώμη που διέγραψα τις σκέψεις μου....ήταν όμως πολύ προσωπικές και όχι δεν ήθελα να τις μοιραστώ κάθε άλλο, απλά δέν ταίριαζαν στο συγκέκριμένο κείμενο :-).
ΑπάντησηΔιαγραφήΔυνατή ίσως...ταξιδιάρα ψυχή σίγουρα !!!!