Δύσκολες οι στενές επαφές; (να ζεις, ν'αγαπάς και να μαθαίνεις)

Αγαπημένο μου ημερολόγιο,

Πάει από το 2000 καιρός που έκανα να πιάσω τούτο το βιβλίο στα χέρια μου. Θα ήταν ψέμα να έλεγα πως δεν με επηρέασε στον τρόπο σκέψης μου ανά τους καιρούς. Γι’ αυτό εξάλλου, τις 300 αυτές σελίδες δεν τις έχω τελειώσει μετά από 11 χρόνια. Δεν βιάζομαι. Δεν είναι από εκείνα τα βιβλία που τα παίρνεις μονομιάς, και τα ξεφυλίζεις, αγωνιώντας για το τέλος. Είναι από τα άλλα, τα μαγικά βιβλία, αυτά που σε κάνουν να βρίσκεις τα χαμένα σου κουράγια σε χαλεπούς καιρούς. Δεν είναι τυχαίες οι στιγμές, δεν είναι τυχαίο που είμαι αυτή που είμαι χωρίς να έχω επηρεαστεί μια στάλα από τούτο το βιβλίο. Τύχη είναι «το σύνολο των συμπτώσεων» και αν μπορώ να αποδείξω πως οι συμπτώσεις είναι πολλές μέσα σε αυτά τα 11 χρόνια ίσως τότε να μπορώ να πω πώς είμαι και τυχερή που σε αυτές τις συμπτώσεις αυτό το βιβλίο ερχόταν στα χέρια μου μ’ ένα μαγικό τρόπο.

            Δεν μου αρέσει η λέξη πρόσφατα, και επειδή το πρόσφατα είναι χθές, θα σου  πω πώς τυχαία χθες δεν έπεσε τούτο το βιβλίο στα χέρια μου.

Τυχαία, πράγματα δεν γίνονται το τονίζω, παρόλα αυτά θα ήθελα να παραθέσω ένα κομμάτι του μαγικού αυτού βιβλίου, όχι γιατί συμβολίζει συναισθήματα περιόδου, αλλά γιατί μάλλον θέλει να πει κάτι, και αυτό το κάτι σίγουρα βρίσκεται βαθειά στην καρδιά και την συνείδηση κάθε ανθρώπου. Θα ήταν ψέματα αν έλεγα ότι με κάποιον μαγικό τρόπο δεν με άγγιξε και αυτό το απόσπασμα. Από τον πολύ ενθουσιασμό μου λοιπόν θέλω να το μοιραστώ με σένα!

Μιλάει λοιπόν για τις στενές σχέσεις, την στενή επαφή, γιατί ο άνθρωπος αρνείται να δεθεί με έναν άλλον άνθρωπο, ποια είναι τα εμπόδια που αντιμετωπίζει, πως μπορεί να τα υπερπηδήσει και βεβαίως τι θα μπορέσει να αποκομίσει από την στενή επαφή με έναν άλλον άνθρωπο.  

{Θα σας διαβάσω μερικούς από τους λόγους που δίνουν οι άνθρωποι, όταν δεν επιλέγουν τη στενή επαφή. (Το εντυπωσιακό είναι ότι βρήκα τον εαυτό μου μέσα σε αυτές τις απαντήσεις όπως θα βρείτε κι εσείς τον δικό σας.) Ακούστε τι είπαν :

«Δεν φοβάμαι την στενή σχέση. Φοβάμαι μήπως πληγωθώ». «Βαρέθηκα πολύ γρήγορα τις σχέσεις. Μόλις γνωριστούμε καλά με τον άλλον, σβήνει η αίγλη του καινούργιου και μαζί σβήνει και ο ενθουσιασμός»…. «Είναι περίεργο», είπε κάποιος άλλος, «αλλά τσακώνομαι και πληγώνω μόνο τους ανθρώπους με τους οποίους έχω κάποια στενή σχέση. Κάθε φορά που φτιάχνω μια στενή σχέση, αισθάνομαι ξεγελασμένος. Νιώθω πως πρέπει να υπάρχει κάτι πολύ περισσότερο και αρχίζω να το ψάχνω και τότε τα χαλάω όλα». «Όλοι μας έχουμε τρομερές ανάγκες και είναι όλες διαφορετικές. Αν προσπαθήσω να καλύψω τις ανάγκες κάποιου άλλου, η ζωή μου θα γίνει πολύ μπερδεμένη. Αρκετά προβλήματα έχω κι έτσι».

            Όλα αυτά είναι πολύ ανθρώπινα σχόλια και πολύ τίμια. Είναι αλήθεια πως οι στενές σχέσεις αποτελούν ρίσκο, είναι αλήθεια ότι κινδυνεύεις να πληγωθείς, είναι αλήθεια ότι θα απαιτήσουν αλλαγές και είναι αλήθεια ότι θα βγάλουν στην επιφάνεια τα βαθύτερα συναισθήματά σου και θα σε κάνουν να νιώσεις δυστυχισμένος, πολλές φορές. Όπως είπα και πριν όμως, είναι αλήθεια επίσης ότι αν αρνηθείς τη στενή επαφή δε σου μένει παρά η απελπισία και η μοναξιά.

            Η σύγχρονη κοινωνία δεν ενθαρρύνει τη στενή επαφή. Στους τέσσερις γάμους ο ένας καταλήγει σε διαζύγιο…. Όταν τα πράγματα γίνονται λίγο πιο δύσκολα ή πιο δυσάρεστα, δεν τα αντέχεις και τα παρατάς……

            Η στενή επαφή έχει πολλά επίπεδα……Σ’ ένα υψηλότερο αλλά αρκετά αλλόκοτο επίπεδο βρίσκεται αυτό που ονομάζουμε «κουβέντες των κοκτέιλ πάρτυ», που αποτελούν ένα περίεργο υλικό. Μιλάμε για όλα τα σίγουρα πράγματα που δεν αγγίζουν κανένα. Πήγατε ποτέ σ’ ένα κοκτέιλ να πείτε: «Και τώρα ας μιλήσουμε για την θρησκεία, την πολιτική, τον έρωτα. Έχει πεθάνει ο Θεός;» Δεν θα σας ξανακαλέσουν!!!.

            Σ’ ένα ακόμη υψηλότερο επίπεδο βρίσκεται αυτό που ο Έρικ Μπέρν ονόμασε «τα παιχνίδια που παίζουν οι άνθρωποι». Άλλη μια αλλόκοτη διασκέδαση. Μπαίνεις σε ένα παιχνίδι στενής επαφής για να πάρεις την αντίδραση που θέλεις. Για παράδειγμα ο άντρας σου σε παραμελεί ή αντίστροφα, γυρίζεις λοιπόν στο σπίτι και ρωτάς : «Τι τρέχει αγάπη μου;» Η απάντηση είναι, «Α, τίποτε». Εσύ λες τότε : « Δεν είναι δυνατόν, κάτι έχεις…» και πάει λέγοντας…

            Αλλά το πραγματικά υψηλό επίπεδο είναι αυτό, για το οποίο θέλω να σας μιλήσω σήμερα. Εκεί που μπορείς να ανταλλάξεις πράγματα και να ζήσεις μια σχέση, κι αυτό είναι η στενή επαφή. Εδώ δίνουμε και παίρνουμε χωρίς εκμετάλλευση του άλλου. «Δε θέλω να σε χρησιμοποιήσω, θέλω να σε αγαπήσω. Θέλω να σε ζήσω. Θέλω να σε γνωρίσω, να σε μυρίσω, να σε αγγίξω. Θέλω να μεγαλώσω μαζί σου. Θέλω να χορέψω, να κλάψω μαζί σου. Θέλω να σε χαϊδέψω». Όπως είπα και πριν όμως, αυτή η επαφή θα απαιτήσει όλη σας την ενέργεια.

            Η αναζήτηση της στενής επαφής είναι ρίσκο και πιθανόν να προκαλέσει πόνο. Όμως ο μοναδικός τρόπος που έχεις να δεις τον εαυτό σου και να αναπτυχθείς, είναι μέσα από μια στενή σχέση…..

            …. Η στενή επαφή δεν είναι πράγμα απαιτητό. Δεν μπορείς να έχεις απαιτήσεις στην αμοιβαία σχέση με τους άλλους. Κανείς δεν μπορεί πάντα να είναι ή να κάνει αυτό που θέλεις εσύ από αυτόν. Όλα είναι απροσδόκητα κι αν το καλοσκεφτείς, κάθε απογοήτευση που νιώθεις προέρχεται από το γεγονός, ότι κάποιος δεν ανταποκρίθηκε στις δικές σου προσδοκίες. Σκέψου το λίγο καλύτερα! Κάθε φορά που στεναχωριέσαι είναι γιατί κάποιος δεν τηλεφώνησε ή γιατί δεν θυμήθηκε τα γενέθλιά σου. Αν τα θυμηθούν, χόρεψε, κάνε τούμπες. Αν δεν τα θυμηθούν πάλι δεν πειράζει. Το σημαντικό είναι να είσαι αυθόρμητος στην προσέγγισή σου απέναντι στις σχέσεις. Κοίταξε αυτό που συμβαίνει. Γέλα με τα πράγματα που ενοχλούν τους άλλους: « Δεν τα θυμήθηκε τα γενέθλιά μου αυτός ο υπέροχος τύπος. Θ’ αγοράσω εγώ ένα δώρο στον εαυτό μου. Έτσι είναι καλύτερα. Θα πάρω ακριβώς αυτό που θέλω». Το προβλεπόμενο είναι βαρετό, αν θέλεις να είσαι συναρπαστικός, μάθε να είσαι απρόβλεπτος……όταν οι μαθητές μου σηκώνουν το χέρι τους και μου λένε «Άλλα μας είπες την Τετάρτη», τους απαντάω «Το ξέρω. Έχω μεγαλώσει από την Τετάρτη. Περιμένατε ο σημερινός Λεό να είναι ο Λεό της Τετάρτης;».

            Δείξε αυτό που αισθάνεσαι μέσα σε μια σχέση. Αν θέλεις να κλάψεις, κλάψε όσο θέλεις! Αν θέλεις να γελάσεις, γέλασε με την καρδιά σου. Ούρλιαξε, αν θέλεις να ουρλιάξεις…Ξάφνιασε τους πάντες.

            Κυρίως μην καθυστερείς να ανακοινώσεις τα συναισθήματά σου. Νομίζω ότι ένα από τα πιο καταστροφικά στοιχεία στις σχέσεις και τις στενές επαφές είναι η ανικανότητά μας να μεταδώσουμε αυτό που αισθανόμαστε τώρα…….

            Η στενή επαφή δεν είναι εύκολο πράγμα. Είναι μια μεγάλη πρόκληση για την ωριμότητά μας. Είναι η πιο μεγάλη μας ελπίδα.}

(Λεο Μπουσκαλιά, Να ζεις να αγαπάς και να μαθαίνεις,  Εκδόσεις Γλάρος, κεφ. 8)

Εδώ,  «τελειώνει και ένα κεφάλαιο». Είναι ωραίο να διαβάζεις τα σωστά βιβλία τις σωστές στιγμές. Και αν αυτό δεν είναι τύχη τότε τι είναι;;;;;;;;;;;