Και να που πρέπει ολόκληροι λαοί να ανασυγκροτηθούν, σκοταδιστές να βρουν το φώς. Και να που τα σχέδια αλλάζουν δρυμίτατα και οι καιροί γίνονται πιο γκρίζοι. Είναι που το κατηγορούμενο της ζωής είναι το απρόβλεπτη.... Και να που το τσιγάρο στο στόμα μου κρατώ. Αναλογίζομαι και προσμετρώ, βάζω νοητό μολύβι για να μετρήσω τις διαστάσεις του μεγέθους. Και τραβώ γραμμή. Είναι οι δυσκολίες να βρεις τις κατάλληλες αναλογίες για να μπορέσεις να σχεδιάσεις και να αντιγράψεις ή ακόμα και να δημιουργήσεις το φυσικό μέγεθος μιας ιδέας, που να έχει όρια και περιθώρια να την κάνεις αληθινή. Μα! Το τσιγάρο παραμένει αγνό, αν- άναφτο, και ίσα που κρατιέται από τις άκρες των χειλιών, των ξεραμένων απο την δίψα του λέγειν. Είναι οι δύσκολες στιγμές που σαν συνειρμοί έρχονται και με πνίγουν.
Είναι η άγνοια του αύριο και η αμέλεια αυτού που εκείνοι θέλουν να λένε μέλλον. «Με λεν’ Ελένη». Ποιο ποταμό άραγε θα διασχίσω για να φτάσω το εγώ? Με ποια θέληση καταπολεμώ τα όσα θα πρέπει να θέλω και να αγαπώ? Γιατί πια, άλλα περιθώρια δεν δόθηκαν σε εκείνους που αγνοούσαν να δράσουν. Δεν θα δωθούν σε όσους δεν πάρουν πρωτοβουλίες. Το ανάβω μα δεν υποτάσσεται σε αυτό που θέλω, «το ανάβειν». Απαρέμφατο. Ποιός? Υποκείμενο όχι το χέρι αλλά το μυαλό. Πρέπει να βρω αυτό που πάντα επικαλόμουν. Εναλλακτική.
Είναι οι δύσκολοι καιροί που ενεργοποιούν το συγγραφέα. Οικονομικοί, πολιτικοί, συναισθηματικοί, συγκυριακοί, στιγμιαίοι.
Για ποιαν Ελένη άραγε μιλώ? Είναι που την ονόμασα έτσι. Είναι η ιδέα που προσπαθώ να προσδιορίσω. Είναι οι αναλογίες που προσπαθώ να δώσω στο πλάνο μου. Είναι η εναλλακτική στο Ματίνα. «Ελένη θα σε λέω για να μην καταλάβουν πως κρύβομαι εγώ πίσω από τις αδυναμίες του καιρού. Ελένη.» Είναι αισιόδοξο, δίνει μια καινούργια νότα στις ιδέες. «Θέλω να έχεις και άλλες αναλογίες.»
Ελένη γένους θηλυκού. Πολύ θηλυκού. «Ελένη πρέπει να είσαι τέτοια που θα μου δίνεις κουράγιο, πρέπει να είσαι η συνειδησή μου. Και αν οντως έτσι είναι, και είσαι ήδη η συνειδησή μου, τότε να είσαι πάντα ευπρόσδεκτη σε όσα δεν μπορώ να ελέγξω και να μοιρασστώ με άλλους. Να είσαι το άλλο μου εσύ. Εγώ και εσύ θέλω να γίνω εσύ !»
Μανία καταδιώξεως και τρέλα θα μου έλεγε κάποιος πως κατέχω, αφού μπορώ και μιλώ σε μένα, συγγνώμη εσένα ήθελα να πω. Και να που έρχεται η παραλογία να διώξει την λογική και να την αντικαταστήσει. Και να που νομίζει ο άλλος πως γίνεσαι παράλογη, μα μπας και θαρρείς από μόνη σου πως τάχα είσαι λογική? Μήπως εσύ κάνεις το λάθος, και αντι για λογική είσαι λογικοφανής?.....μπααα Είναι οι δύσκολοι καιροί που παραμορφώνουν τα πάντα, ακόμα και τα σχέδια, ακόμα και τις ιδέες, ακόμα και σένα. Γιατί εξάλου να ξεφύγεις? Αφού μια ιδέα είσαι και εσύ, πλασμένη κατα κύρη, με την μόνη αλλαγή ότι πνέεις και εμπνέεις αέρα αισιοδοξίας. Αχ! Πόσο μου λείπει.....να πάρω βαθιά ανάσα και να ξανανιώσω φρέσκια, έτσι θα μπορούσα να σε συναγωνιστώ νεαρά μου.
Και συνεχίζω να αναρωτιέμαι πώς οι καιροί αλλάζουν τόσο γρήγορα, πώς δεν δείχνουν κανένα έλεος στην ευαισθησία σου σαν άνθρωπος, πως ασεβούν στην επιθυμία σου να μείνεις νέος, και που δεν σκέφτονται ποτέ να σε αγαπήσουν. Μόνο σα στυγνοί δολοφόνοι σε κατακρεουργούν σωματικά και ψυχικά, κομμάτι κομμάτι, στιγμή τη στιγμή, λεπτό το λεπτό έρχονται, παίρνουν από λίγο και σε αφήνουν να ξεψυχάς στα ήδη υπαρκτά σου χρόνια.
«Πυρομανής ή ελεήμων?» Αυτό το αφήνω να το διαλέξεις εσύ.... Η αλήθεια είναι ότι αναρωτιέμαι πώς θα μπορούσες να είσαι πυρομανής από την στιγμή που είσαι αισιόδοξη? «Πυρομανία γένους θηλυκού, πολύ θηλυκού, ίσως καυτού θυληκού». Θα 'θελες Ελένη.... γλυκιά μου εθελούσια αιθέρια ύπαρξη..... αλλά αέρας και φωτιά μονο καταστροφή μπορούν να προκαλέσουν. Ίσως καλύτερα να μην το άφηνα στην δική σου επιλογή. Εξάλλου στην ουσία εγώ είμαι αυτή που σε δημιουργώ.........
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου